Met de jongens naar Wales

30 aug Met de jongens naar Wales

Geschreven door Jari Boesten (U19 speler)

Van 20 t/m 23 augustus werd er in Newport, Wales een hockeytoernooi gespeeld door de nationale U-19 selecties van verschillende Europese landen. Dit toernooi was bedoeld als voorbereiding op het WK voor U-19 en U-23 dat over een jaar in Spanje wordt gehouden. Wij als Nederlandse U-19 jongens konden natuurlijk niet aan zo een toernooi ontbreken!
Na een trainingsuurtje in het speelbad en een korte openingsceremonie in de zwemzaal begon het toernooi officieel. Onze eerste wedstrijd speelden we direct tegen een gelijkwaardige tegenstander: Groot Brittannië 2. Deze wedstrijd wisten wij met 4-1 te winnen; een mooi begin van het toernooi. Ook de daarop volgende wedstrijden tegen onze eigen dames en het sterke Frankrijk hebben we goed gespeeld. Tegen deze laatste tegenstander heeft het vlak voor rust nog 2-1 voor Frankrijk gestaan. Een spannende wedstrijd die we uiteindelijk verloren hebben.
Coaches Johan en Coen hebben veel focus gelegd op samenspel. We hebben in het veld vaak de ruimte proberen op te zoeken, ook is het een aantal keren goed gelukt om een medespeler door deze ruimte te lanceren richting het doel. Daarnaast is er veel geëxperimenteerd met verschillende spelers op verschillende posities, om nieuwe mogelijkheden te ontdekken.
Een ander punt waar veel aandacht op is gelegd, is de fysieke en mentale voorbereiding voor een wedstrijd. Hier trokken we vaak een drie kwartier tot een uur vooruit. Na iedere wedstrijd werd er nabesproken en was er tijd voor een korte zelfreflectie. Het was mooi om te zien dat dit vaak een positief effect had op de wedstrijden.
Tussen de wedstrijden door is er natuurlijk ook tijd voor ontspanning. Even een hapje eten met je teamgenoten of tijd voor een grap en wat gekkigheid vormen een mooie afwisseling op de inspannende wedstrijden. Kennismaken met spelers van de buitenlandse teams is ook altijd een interessante ervaring. Het opbouwen van een internationaal netwerk van speler is een van de belangrijkste en leukste onderdelen van een toernooi als dit.
De voorrondes duurden drie dagen. In deze drie dagen hebben we een aantal hele goede en een aantal mindere wedstrijden gespeeld. Ook van deze mindere wedstrijden groei je als team. Uiteindelijk wisten we ons als derde te plaatsen voor de finales, achter Groot Brittannië 1 en het leidende Frankrijk.

De vierde dag was de finaledag. We begonnen de dag met een wedstrijd tegen onze eigen dames. Vervolgens speelde we de halve finale tegen GB1. Tegen dit team hadden we de dag daarvoor een spannende wedstrijd gespeeld, die we uiteindelijk nipt hadden verloren. Na een aantal verbeterpunten te hebben besproken en de sterkste opstelling te hebben gemaakt, begonnen we aan deze wedstrijd met de intensie en geloof om te winnen en zo dus in de finale tegen Frankrijk te komen.

We kwamen aan het begin van de wedstrijd op achterstand, maar vlak voor rust scoorden we de 3-1. In de rust hoorde ik Ewout, een van mijn team maten brullen: “als we er nog een scoren zijn we de mentale winnaar!” Dat doelpunt kwam er, gevolgd door een derde.
Drie minuten voor eindtijd stond het 4-3 voor Engeland. Als we nog het gelijkmakende doelpunt konden scoren, zouden we de tijdverlenging in gaan en waren de kansen op een finale plek dus nog niet verkeken. Deze gelijkmaker hebben we uiteindelijk niet kunnen zetten. Aan de ene kant was ik teleurgesteld de finale te zijn misgelopen, aan de andere kant trots op het feit dat we ons zo goed hadden terug gevochten in de wedstrijd.

Onze laatste wedstrijd was de finale om de 3e en 4e plek tegen GB2, een team waar we zowel van gewonnen als verloren hadden. Na de sportive shake-hands tussen de captains gingen beide teams de finale in met de bedoeling om een bronzen medaille mee naar huis te nemen.
Wij kwamen snel op een 3-0 voorsprong. Daarna wisten de Britten de weg naar hun doel voor een groot deel dicht te leggen. Halverwege de tweede helft stond het 4-2. De wedstrijd kon dus nog alle kanten opgaan. Ondanks dat we vaak met 4 of 5 man in het veld lagen door strafminuten hebben we deze stand weten te behouden.
Het winnen van een bronzen medaille met de selectie vond ik echt hartstikke gaaf. Ik kijk dan ook terug op een geslaagd toernooi, dank aan iedereen die daar aan heeft bijgedragen!
Ben jij tussen de 15 en 18 jaar en wil je zelf ook een keer een toernooi met de selectie spelen, of een keer mee trainen? Laat het dan een van de spelers of coaches Coen en Johan weten. Nieuw talent is altijd welkom!